Inmiddels ben ik komende maandag 8 juli 2024 precies zes maanden met psycho-educatie bezig geweest en heb ik mijn eind evaluatiegesprek van mijn behandeltraject. Ik heb heel veel geleerd wat ik beter niet meer kan doen en hoe ik mijn leven aan moest passen na mijn diagnose ASS. Het snel moe worden gedurende de dag blijft wel een rol spelen, daar kan ik niet echt meer iets in verbeteren en heeft deels ook met mijn leeftijd te maken en het in acht nemen van mijn grenzen en voldoende lichaamsbewustzijn. Als ochtendmens sta ik vroeg op ook op een vrije dag en ga ik bijna altijd vroeg naar bed. Dit ritme past het beste bij mij. In de ochtend doe ik het meest, vooral dingen buiten de deur en huishoudelijk werk en gedurende de dag bouw ik mijn activiteiten langzaam af en neem meer en langere pauzes, zodat ik genoeg rust en hersteltijd heb om goed te kunnen slapen. Een luie lange vakantie thuis of elders is helemaal zo gek niet. Als ik iets wil bekijken qua natuur of cultuur, dan kan ik beter af en toe een dagje uit in Nederland of Duitsland en dan slaap ik aan het eind van de dag weer lekker in mijn eigen bed.

Ik wil nu bekijken of het goed blijft gaan zonder GGZ begeleiding en jobcoach ook straks als de herfst en winter weer voor de deur staan. Krijg ik dan weer last van eenzaamheid en minder energie door gebrek aan zonlicht? Gelukkig mag ik nog een jaar bekijken of ik weer een nieuwe afspraak wil maken als ik toch vast dreig te lopen op mijn werk of op een ander levensgebied.

Dit blog blijft voorlopig online staan om vooral vrouwen te interesseren hoe je met ASS om kunt gaan, omdat het met veel volwassenen die ASS  hebben niet zo goed gaat in Nederland. Dit is uit recent wetenschappelijk onderzoek gebleken en dit speelt vooral een rol bij volwassen vrouwen.

Het verbaasde mij de afgelopen maanden dat ik me niet verdrietig voelde en ook weinig last had van sombere buien. De wintermaanden waren donker en kaal en ik zat noodgedwongen veel alleen binnen door het slechte weer. Een autisme diagnose krijgen op je 57e na bijna een jaar "vermoeden van" is toch niet niks. Natuurlijk was er de opluchting tijdens het adviesgesprek, dat het toch niet iets anders was dan autisme.

Toch voelde ik me behalve sneller vermoeid niet echt verdrietig. Huilen kan ik immers al jaren niet meer, ik voel me alleen af en toe nog verdrietig en somber.

Een rouwproces verloopt bij iedereen anders en begin deze maand heb ik een korte fase doorlopen van verdriet en somberheid. Blijkbaar mocht het er nu ZIJN, nam ik er de tijd voor, omdat ik dit jaar al twee keer in korte tijd griepverschijnselen had gehad met een stevige verkoudheid en nare bronchiale hoest diep in mijn longen. Het slijm had zich vastgezet en wilde de afgelopen maanden niet oplossen.

Wat me duidelijk is geworden mede door de psycho-educatie is dat ik het veel rustiger aan moet doen op mijn werk. Van nature ben ik erg ijverig en best wel perfectionistisch en  meld ik mij niet snel ziek, omdat ik ook thuis kan werken als ik niet zo fit ben. Tot ik opeens een aantal dagen even helemaal geen werk meer had, omdat er een nieuwe voorraad dossiers moest komen en ik mijn werk na 2,5 week al af had in plaats van na een maand. Nu besefte ik pas hoe mijn brein steeds weer beloningsstofjes  af gaf als ik weer mijn takenlijstje af had en mijn collega's tevreden waren over de kwaliteit van mijn rapporten en onderzoeken. Ik deed teveel op een dag en had een hoger tempo dan wat gezond is voor mij. 

Tot mijn schrik raakte ik helemaal ontregeld, omdat ik thuis niets meer te doen had en  daardoor kon een rollercoaster van negatieve emoties en uitputtingsverschijnselen vrijkomen: Vooral schuldgevoelens over dat ik zat te lummelen onder werktijd, welke verwachtingen ik nog had om mij te kunnen ontwikkelen in mijn functie, wat nog haalbaar was met mijn autisme e.d. Ik merkte dat ik twee dagen heel down was en ik had weer een herbeleving naar een tijd zo'n dertig jaar geleden dat ik in een zware depressie zat en de dagen ook zo uitzichtloos aanvoelden. 

Gelukkig duurde die enorme somberheid maar twee dagen en in die tijd van gedwongen niets doen onder werktijd en een beetje huishoudelijk werk kwam het idee in mij op om een ontspanningsmassage te gaan boeken ook om inzicht te krijgen in of er nog veel spierspanning voelbaar is.

Op mijn vrije dag heb ik 1,5 uur een heerlijke holistische massage gehad van een vrouw die voelde dat de achterkant van mijn bovenbenen ijskoud aanvoelde. Daar bleek echt een blokkade in mijn energie te zitten. Na de massage kon ik pas het oude verdriet loslaten dat niet alleen met de diagnose te maken had, maar vooral met het loslaten van verwachtingen in mijn werk. Ik wilde nog teveel in te korte tijd en dat kan ik niet meer op mijn leeftijd in combinatie met autisme.

De functie is zwaarder en complexer dan ik had ingeschat en dit betekent dat  ik er nu na een half jaar achter gekomen ben dat ik mij voorlopig alleen wil richten op het doen van onderzoek, omdat ik dan vanuit mijn kracht werk. Telefoneren is helaas wel een onderdeel van het onderzoekswerk en deze communicatievorm blijft inhoudelijk  lastig voor mij, kleine stapjes vooruit zetten is het beste. Dat ik hierdoor de aansluiting met de rest van het landelijke team ben kwijtgeraakt, zal ik moeten leren accepteren. Niet iedereen  in mijn team weet van mijn autisme, alleen mijn directe collega's. Er is niemand met een beperking in mijn team, alleen collega's die ongeveer even oud zijn hebben ook wel moeite om het tempo bij te benen en om het vol te kunnen houden.

Een aangepaste werkplek voor mensen die een reguliere baan niet kunnen volhouden  is er niet voor niets, omdat ik anders mezelf voortdurend voorbij ga lopen en mijn immuunsysteem dan ook minder goed werkt. Het is duidelijk  een combinatie van  ouder worden met autisme als ik dit nog vol wil kunnen blijven houden totdat ik met pensioen kan. Eerder met pensioen gaan zit er voor mij niet in helaas en ik wil er weer meer op uit om activiteiten buiten de deur te kunnen bijwonen.

Vandaag had ik het adviesgesprek met mijn psycholoog en daaruit is naar voren gekomen dat ik voldoende autistische kenmerken en deze in voldoende mate heb om de diagnose Autisme Spectrum Stoornis (ASS) te krijgen. Eigenlijk wist ik dit al bijna een jaar na mijn vermoeden van autisme (ASS) waarin ik langzaam maar zeker door veel te lezen bezig was om de stukjes in mijn legpuzzel zo neer te leggen dat de puzzel vandaag helemaal af kwam. Vandaar dat ik de kopjes in mijn blog heb aangepast en ook wat aanpassingen heb doorgevoerd in enkele pagina's op mijn blog. Met dit blog richt ik me nu verder op mijn leven na de diagnose Autisme Spectrum Stoornis (ASS).

Het grappige is dat ik als kind al heel lang bezig was om steeds grotere legpuzzels van uiteindelijk 2500 stukjes te maken en we verzamelden ook tijdens buitenlandse vakanties de nodige puzzels met afbeeldingen van landschappen of gebouwen waar we geweest waren. Fanatiek legpuzzels maken is eigenlijk best een autistische eigenschap, omdat ik zo goed naar kleine details kon kijken in de vorm van een stipje, vlekje of kleur nuance. Ook de vorm van de pootjes in een puzzelstukje hadden mijn speciale interesse. Een smal of krom pootje bijvoorbeeld onderling vergelijken.

Vandaar dat mijn psycholoog dit ook heel interessant vond toen ik hierover vertelde tijdens het diagnosetraject. Ik was er ook echt een kei in, niemand anders in ons gezin en bezoekers konden het zo goed en snel als ik. Dit stukje past precies daar op die plek, omdat er maar 1 zo'n stukje op de puzzelplank ligt. Het lukte me ook om het uren achter elkaar vol te kunnen houden, waardoor ik meestal heel rustig werd en zeker tijdens stressvolle periodes was dit een fijne manier om mezelf terug te kunnen trekken en lang alleen bezig te kunnen houden.

Ondertussen ben ik ook verder gegaan met het onderzoeken van mijn slaapproblemen o.a. met een slaapdagboek. Er zijn al wat dingen die helpen en ik heb nieuwe inzichten gekregen. Binnenkort zal ik hier meer artikelen over publiceren. Vijf dagen een slaapdagboek bijhouden was voor mij in ieder geval te kort om goede conclusies te kunnen trekken. Er is een langere periode van onderzoek doen nodig.

Nu ik al weer enkele weken met het ASS diagnosetraject bezig ben, leer je naar je leven te kijken vanuit allerlei gezichtspunten. Hoe ging het vroeger en waar heb je op dit moment last van. Zijn er dingen die je misschien over het hoofd hebt gezien of waar je je nog niet van bewust bent geworden?

Via mijn werk ben ik deze week begonnen met een eHealth module over het onderzoeken van problemen met slapen. Daarbij is het nodig om zeven dagen een slaapdagboek bij te houden. Wat doe je voordat je gaat slapen op de avond? Wat doe je gedurende de nacht en wat werkt wel of niet. Ik realiseer me wel dat ik net in de september hittegolf begonnen ben met het bijhouden van zeven dagen slapen. Pfff, eigenlijk geen normale slaapweek. De eerste nacht kwam ik er achter dat het dekbed toch echt uit de hoes moest, slapen onder een laken zorgde pas voor een prettige  ontspannen temperatuur. Als het te warm is in bed dan slaap je vaak ook slecht en onrustig. Daar had ik nog helemaal niet aan gedacht voordat ik ging slapen, dus ik moest hier in de nacht alsnog mee aan de slag.

De tweede avond en nacht verliepen al weer wat anders. Slapen onder een laken ging weer goed, wel meteen oordoppen ingedaan die ik eigenlijk had gekocht om gedurende de dag af en toe te dragen als er veel omgevingslawaai is bijvoorbeeld op het werk. Wat ik na de eerste uren diepe slaap merkte was dat ik na het toiletbezoek een tijdje wakker lag met de doppen in. In deze periode begon ik mijn gedachten te observeren. Het opvallende was dat ik mij heel kalm van binnen voelde, omdat er vanuit de  buitenwereld nu vrijwel niets doordrong. Ook weer met het raam open geslapen wat eigenlijk niet lukt om goed door te kunnen slapen vroeg in de ochtend. Als lichte slaper werd ik namelijk vanaf ongeveer 01.00 uur ieder uur weer wakker met wel erg kleine slaapcycli.... met het raam dicht. Nu hoop ik met de doppen dat dit bijna niet meer zal gebeuren de komende tijd met het raam open.

We hebben nog vijf dagen om te kijken hoe het verder zal gaan en welke aanpassingen ik nog meer ga uitproberen. Binnenkort weer een update van mijn slaaponderzoek en het vervolg van  de verworven inzichten uit de eHealth module.

De afgelopen maanden ben ik druk bezig geweest met het voorbereiden van een nieuwe stap op het werk. Van een niet-reguliere afdeling naar een reguliere afdeling. Interne functies bekijken, netwerkgesprekken met mijn jobcoach en andere teamleiders, solliciteren en nadenken over de balans tussen werk en thuis. Daarbij kwam wel duidelijk  naar voren dat mijn energie gedurende de dag beperkt is en dat ik keuzes moet maken.

Als ik naar een zwaardere functie ga, dan kan dit alleen als ik een rustig leven buiten het werk organiseer.  Voldoende tijd alleen doorbrengen om bijvoorbeeld na een lange of intensieve werkdag bij te tanken is heel belangrijk voor mij. Als ik dit niet doe, dan kan ik niet vier dagen per week betaald werk doen. Ook het aantal sociale contacten met vrienden en familie houd ik beperkt. Ik ben heel tevreden in mijn huisje en woon hier prettig. 

Af en toe zijn er echter wel wat pieken in de zaken die ik buiten werktijd moet regelen. En soms gebeurt het dat je daardoor het gevoel krijgt dat het allemaal teveel wordt. Denk aan een kapotte computer, het sjouwen met alle boodschappen, het installeren van een nieuwe app van de bank, een pinstoring en heel slecht weer. Als dit allemaal in 1 week gebeurt of soms op 1 dag, dan kun je wel heel moe worden begin van de avond.  Het heeft er ook wel mee te maken dat je veel openstaande mappen in je hoofd hebt, omdat dingen niet snel op te lossen zijn of er allerlei vertraging is om de map te kunnen sluiten. Soms lig ik er ook wel wakker van, alleen geen piekeren meer zoals vroeger.

De afgelopen weken ben ik bezig geweest met een onderzoek naar de werking van het centrale zenuwstelsel. Dit was een intensief en leerzaam proces, waardoor ik even niet toe kwam aan het schrijven van artikelen voor mijn blog.  Bij toeval kwam ik de Polyvagaal theorie van dr. Porges tegen die al tientallen jaren geleden is ontstaan. Voor mensen  met autisme die snel in de stress schieten en zich niet bewust zijn waar deze reflex respons vandaan komt is het misschien een interessante ontdekkingsreis om te leren tussen de interactie brein en centraal zenuwstelsel.

De Polyvagaal theorie verdeelt het centrale zenuwstelsel in drie delen. Het bovenste deel dat keel, nek, schouders en bovenrug omvat is de verbinding met positieve emoties, je prettig voelen en en harmonie met jezelf. Je bent verbonden met de flow van het leven, de golven van het bestaan, het meebewegen met alles wat is in het hier en NU.

Het middengedeelte van je centrale zenuwstelsel omvat je borst en middenrug en daar ontstaat een vecht of vlucht reactie als er een negatieve emotie waar altijd angst onder zit ontstaat. Dit kan ook een negatieve gedachte zijn bewust of onbewust ervaren.

Het onderste deel van je centrale zenuwstelsel heeft betrekking op je onderrug en je buik en is het oudste deel van het centraal zenuwstelsel, 500 miljoen jaar oud. De walvis (zoogdier) evolutie naar een zoogdier (mens) als landbewoner. De walvis werpt zich soms op het land en sterft meestal een langzame pijnlijke dood, omdat de weg terug naar het water niet meer lukt. Zou het centrale zenuwstelsel van de walvis ook uit balans zijn geraakt?

Tijdens het bekijken van video's over de Polyvagaal theorie ben ik ook in mezelf gaan voelen in het diepste en oudste deel van mijn centrale zenuwstelsel waar bij mij de automatische freeze respons ontstond, de plek van de paniekreacties. Het is een vorm van lichaamsgerichte therapie die je goed op jezelf kunt toepassen, omdat je met een boek of kaartenset ook allerlei bewustwordingsoefeningen kunt doen. Door heel bewust mijn gevoel van veiligheid te herstellen, is het me gelukt om die automatische freezerespons te doorbreken, waardoor ik tot op heden geen last meer heb gehad van een paniekreactie. Als er nu iets onverwachts gebeurt wat vervelend is, blijf ik toch zen en rustig en kalm. Dit is een hele fijne gewaarwording.

Ik gun iedereen met (een vermoeden van) autisme (ASS) deze ontdekkingsreis. Misschien helpt het jou ook als je last van stress hebt om op een diepe manier verbinding met je lichaam te maken en om je centrale zenuwstelsel te helen. Dan zul je merken dat je op allerlei gebieden veel beter gaat functioneren, ook op het werk.

Bij autisme kan gehoorverlies een rol spelen alleen is het de vraag of er bij mij een verband is met elkaar. De laatste jaren ben ik minder goed gaan horen, dat is wel heel geleidelijk gegaan en valt de laatste maanden pas echt op. 

Op het werk kan ik in de kantoortuin mijn mannelijke collega's niet meer goed verstaan als ze verder dan twee meter staan of zitten. De lagere menselijke frequenties lijken te zijn verdwenen in mijn gehoor. Ik sluit me misschien wel meer dan gemiddeld af voor geluiden in mijn werkomgeving, echter als ik mijn collega aankijk of mij ga focussen op wat hij zegt, dan moet mijn collega het vaak nog twee keer herhalen voordat ik kan verstaan wat hij zegt. Het lastige is wel dat ik als ik me afsluit niet in de gaten heb dat een mannelijke collega iets tegen mij wil zeggen. In ieder geval is het belangrijk dat ik ga vragen of ze wat harder in mijn richting kunnen praten, zeker als we werkoverleg hebben en ik moet notuleren.

Bij mijn vrouwelijke collega's heb ik hier geen last van, omdat de toonhoogte van hun stem veel hoger ligt tenzij mijn collega wat verder weg staat of zit. Bij mij is er aan de andere wel een erge gevoeligheid voor bepaalde harde en plotselinge storende geluiden die me bijvoorbeeld kunnen afleiden, uit mijn concentratie halen, dus dat lijkt tegenstrijdig. Denk aan bromgeluiden, knalgeluiden of een alarm in de lift bijvoorbeeld.

Als je ouder bent dan 55 jaar kan het opeens op gaan vallen dat je menselijke frequenties niet meer goed gaat horen via het midden gehoor. De hoge en lage tonen hoor ik gelukkig goed, omdat ik van muziek maken en zingen houd en geen last heb met toonvastheid, al heb ik geen absoluut gehoor. Mijn autistische vader had ook op middelbare leeftijd een probleem met het midden gehoor gekregen en moest op een gegeven moment een gehoorapparaat gaan dragen. Er lijkt een erfelijke factor in het spel te zijn.

Deze week toch maar een online gehoortest gedaan en daar kwam uit dat ik licht tot matig gehoorverlies heb en verder audiologisch onderzoek nodig is. Nu voel ik er niets voor om binnenkort een duur gehoorapparaat te moeten aanschaffen, omdat dit ook allerlei ongewenste geluiden versterkt die ik juist niet wil horen. Soms kan gehoorverlies ook een voordeel zijn bij autisme en overprikkeling.

Dus ik heb net een draagbare luisterhulp besteld die ik thuis en op het werk wil gaan uitproberen als ik gesprekken met 1 of meer mensen moet voeren. Thuis kan het ook handig zijn, want de monteur die in de gang  op enkele meters afstand stond en bezig was met een klus  kon ik ook niet goed verstaan, terwijl er verder geen achtergrondgeluid was.  Hij moest soms de zinnen wel drie keer herhalen voordat ik het kon verstaan en begreep wat hij zei. Ik hoorde helemaal niet dat hij iets zei, had het ook niet in de gaten en er waren geen andere mensen in huis. Het was ook geen onverstaanbaar zacht gebrabbel of gefluister. 

Dit onderzoek naar voor mij werkende gehoorhulpmiddelen is extra belangrijk op dit moment, omdat slecht kunnen horen op het werk kan zorgen voor extra vermoeidheid en miscommunicatie in combinatie met autisme.  Ik wil weten of een luisterhulp voldoende helpt om gesprekken beter te kunnen verstaan voordat ik het autisme (ASS ) diagnosetraject inga. Als ik me bewust of onbewust afsluit met mijn brein voor inkomende geluiden in de vorm van laag frequente menselijke stemmen dan zou een luisterhulp als versterker in mijn oren  niet voldoende werken. Eventuele constante of plotselinge achtergrondgeluiden zijn hierbij wel of niet aanwezig, gewoon gaan kijken of die met de luisterhulp wel of niet versterkt worden.  Je kunt de luisterhulp per oor instellen en ook meer richting versterken lagere tonen, een kleine of grote ruimte en hoeveelheid achtergrond geluiden. Als een luisterhulp werkt bij mij, dan ga ik volgend jaar nog wel naar een gespecialiseerde audicien voor een uitgebreid onderzoek waarbij het vermoeden van ASS kan worden meegenomen, zodat ik de resultaten tijdens het diagnosetraject kan bespreken.

Sinds ik op het werk aangegeven heb dat er een vermoeden van autisme is gaat het psychisch veel beter op het werk. We houden beter rekening met elkaar hoe we communiceren en ik geef sneller aan wat ik wanneer nodig heb op het werk. 

Het boekje "Medewerker met Autisme" van Disworks heef hier goed bij geholpen. Ik heb een samenvatting van het boekje gemaakt en dit met mijn leidinggevende, de jobcoach en de werkbegeleidster besproken. Niet alles in dit boekje is op mij van toepassing, vandaar dat ik kritisch heb gekeken wat ik herken, waar ik moeite mee heb en wat ik nodig heb op het werk. Zo kunnen zij beter bekijken wanneer er stress ontstaat, of ik dit tijdig signaleer en hier op tijd iets aan ga doen. Ik moet nu met drie verschillende werkstromen en meer inkomende reacties  per week ook onderzoeken of er stress ontstaat bij verhoging van de werkdruk en het werktempo, wanneer er stress ontstaat en hoe ik kan voorkomen dat ik uit de groene stresszone ga richting oranje. Tijd voor een pauzemomentje misschien met een paar ontspanningsoefeningen?

Ga ik oorzaken van stress op tijd bespreekbaar maken? Soms is het fijn om even te sparren, omdat bijvoorbeeld een software update zo ingesteld kan worden dat de installatie bijvoorbeeld pas over een uur in plaats van 5 minuten wordt geïnstalleerd.  Zo kan ik eerst de deadline gevoelige zaken voor die dag afhandelen en hoef ik niet binnen enkele minuten veel applicaties af te sluiten om te voorkomen dat werk verloren gaat. Inmiddels doe ik al weer enkele weken mijn werk met een grote mate van zelfstandigheid, wat heel prettig is en kan ik ook laten zien dat ik meerdere taken per dag en week met elkaar kan afwisselen en goed kan plannen. Schakelen tussen diverse werkzaamheden gaat me goed af gelukkig als ik eerst iets afmaak en daarna pas de volgende taak ga doen. Dat had ik al in eerdere banen geleerd.

Afgelopen vrijdag 11 november 2022 heb ik examen gedaan voor de opleiding Coaching bij Hoogbegaafdheid  (HB) en ik ben geslaagd. In de zomer ontstond het idee om een opleiding op dit gebied  te gaan doen, omdat ik als sinds 2012 weet dat ik behalve hoog sensitief (HSP) ook creatief hoogbegaafd ben. Ik heb in dat jaar meegedaan aan het onderzoek naar hoogbegaafdheid en betaald werk van het Instituut voor Hoogbegaafde Volwassenen (IHBV), omdat er zo weinig mensen met hoogbegaafdheid passend werk kunnen vinden.

Niet iedere creatief hoogbegaafde is in de wieg gelegd om als ZZP-er succesvol te worden met een eigen onderneming. Dat heb ik zelf ook ervaren, zelfs twee maal een poging gedaan om  een eigen onderneming draaiende te houden. De eerste keer lukte dat een aantal jaren waarin ik vaak wel 60 uur per week met mijn bedrijf bezig was voor een klein salaris per maand. De tweede keer ben ik als startende parttime ondernemer en professional organizer al weer snel gestopt, omdat ik helemaal geen zin had om de marketing te gaan doen via allerlei sociale media kanalen. Nu begrijp ik ook waarom die online marketing me zo tegenstond. Al die apps bijhouden met berichtjes gedurende de dag en al die mensen die verwachten dat je snel op een vraag of verzoek reageert, dat is niets voor mij. Ik voel me net zo'n telefoon junkie.

Tijdens mijn opleiding ontdekte ik hoe dicht hoogbegaafdheid  en autisme bij elkaar liggen. Dat was alleen al de ontdekkingsreis, het op een nieuwe manier naar mezelf kijken waard. Er zijn zo veel raakvlakken tussen HSP, HB en ASS bij vrouwen. Hoogbegaafden hebben ook vaak last van teveel prikkels, teveel stress en zijn zeker niet op alle gebieden in hun leven succesvol, omdat er veel gedeeltelijke hoogbegaafdheid bestaat. Dan krijg je een a-typische ontwikkeling in het brein. Er zijn maar weinig mensen die op alle 8 gebieden hoogbegaafd zijn. Dus die mythe dat een hoogbegaafde succesvol is in alle levensgebieden mag snel de wereld uit. HSP is "autisme light", dan heb je wat autistische verschijnselen in een milde vorm waardoor je niet te veel lijden ervaart.  Dat maakt het wat makkelijker te benoemen.

Wat ik ook leerzaam vond was dat de talenten van een hoogbegaafde de tijd moeten krijgen om tot bloei te komen en dat stimulans nodig is. In mijn geval is mijn muzikale hoogbegaafdheid pas aan het licht gekomen na jarenlang mediteren, mezelf helen en spirituele cursussen volgen waardoor mijn brein in 2021 is gaan zingen! Zonder absoluut gehoor, niet weten of ik een a, b of c zing, omdat het geleerde muzikale notenschrift weg is gezakt na vele jaren en ik dit allemaal uit mijn hoofd doe zonder repetities en bladmuziek en zangles.

Iedere toon klinkt zuiver, het is een Gods wonder en gevoelige mensen voelen ook van alles tijdens het zingen en spreken ervan.

Dubbel zo bijzonder en misschien wel driedubbel bijzonder, het mag er allemaal zijn in al zijn of haar varianten.

De afgelopen weken had ik behoorlijk last van wisselende stemmingen en dat is best vermoeiend merk ik met mijn autistische brein. De ene dag loopt alles lekker en voel je rust en balans en blijf je makkelijk in de groene stresszone. De andere dag lijkt het  wel of je meteen met het verkeerde been uit bed gestapt bent. Dingen liggen niet op hun plek in huis of je hebt iets opgeborgen en kan het niet meer vinden. als je het acuut nodig hebt. Als ik naar kantoor ga dan zorg ik dat ik alles de avond van tevoren al heb ingepakt, dat mijn kleren klaar liggen en dat mijn ontbijtspullen op het aanrecht staan. Dat scheelt een hoop tijd en vooral stress. Dan weet ik op tijd dat ik mijn lunchpakketje nog moet maken voor ik de deur uit ga, omdat ik wel gezonde voeding wil eten als ik uren aan het werk ben. 

Mijn flexibiliteit  en energie zijn door mijn hoog sensitiviteit en autisme beperkt gedurende de dag en het liefste ga ik langzaam in een gelijkmatig  meditatief ritme van a naar doel b zonder al te veel omleidingen en hindernissen. In de loop van mijn leven heb ik wel geleerd om wat meer mee te veren en te genieten van de reis onderweg met kans op onverwachte ontmoetingen en gebeurtenissen.  Als dit leuke omwegen zijn, dan geniet ik er wel van, omdat ze nieuwe inzichten kunnen opleveren of nieuwe richtingen om te verkennen. Alleen is de vertraging of omleiding niet altijd prettig, omdat er ook frustratie, irritatie kan ontstaan als er bijvoorbeeld wegwerkzaamheden zijn die nou net niet in de OV app staan en ik niet te lang onderweg wil zijn om op mijn werk te komen.

De laatste tijd merk ik dat ik meer last heb van moodswings en ik vraag mij af waarom dit nu meer speelt dan enkele weken geleden. De ene dag gaat alles volgens plan en zit ik in een flow en de andere dag lopen dingen helemaal niet volgens mijn agenda met afspraken en to do lijstjes die meestal van te voren al in mijn hoofd zit en waar ik niet steeds in hoef te kijken. Ik merk dat rust, reinheid en regelmaat voor mij heel belangrijk zijn, eigenlijk oude tegeltjes wijsheid die heel goed bij mij past in een leefstijl met autismegedrag.

Als er kort van te voren veranderingen zijn die ik in mijn planning moet doorvoeren of dingen opduiken die vertragend werken, dan voel ik mij duidelijk niet op mijn gemak. Voor mij is een zekere mate van voorspelbaarheid van hoe mijn dag eruit ziet en zal verlopen heel prettig. Dan blijft mijn stressniveau laag. Door meer als observeerder te kijken naar vertragingen en wendingen gedurende de dag, kan ik wel wat meer meebewegen al zal flexibiliteit niet mijn beste vriend worden.  Ook het loslaten van voorspelbaarheid blijft voor mij een aandachtspunt

Vandaag was ik bij het symposium Autisme = blijvend op weg in Veendam. Dit werd georganiseerd door Autisme Netwerk Groningen en Autisme Expertise Centrum Drenthe. Het was heel inspirerend om de sprekers te horen en ervaringsverhalen. Ik heb ook een bezoekje gebracht aan de tafels van enkele ervaringsdeskundigen.  Als je net zoals ik pas een vermoeden van ASS hebt gekregen wil je graag veel lezen over autisme in al zijn of haar uitingsvormen en gelukkig heb ik ook iets gehoord over ASS bij vrouwen. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan en nog weinig over bekend. Vandaar dat ik mij wil laten onderzoeken, zodat de onderzoekers ook kunnen kijken in hoeverre ASS in mijn brein en gedrag aanwezig is. Wat fijn dat EVA er is De Expertgroep Autisme en Vrouwen als onderdeel van de Nederlandse Vereniging voor Autisme.  Ik heb vandaag de link van mijn blog verstrekt, zodat EVA ook mijn verhaal kan bekijken en mijn updates kan volgen. Hoe meer vrouwen een blog over vermoeden van ASS of diagnose ASS gaan bijhouden, hoe meer ervaringsverhalen er beschikbaar komen. Dit kan vooral hoog sensitieve vrouwen of vrouwen met een verkeerde GGZ diagnose op het spoor brengen dat ze misschien ook autisme - ASS kunnen hebben.

De afgelopen weken heb ik veel op internet gezocht naar boeken over autisme die mij aanspreken en waar ik van kan leren om met mijn autistische gedrag om te leren gaan. Het onderzoek naar ASS bij vrouwen is nog maar kort geleden van start gegaan en vandaar dat het wel even zoeken was om boeken in het Nederlands over dit onderwerp te vinden. Ik kwam wel een aantal ervaringsverhalen tegen van Nederlandse vrouwen met ASS. In ieder geval heb ik alles wat klassiek autisme beschrijft links laten liggen. Ik herkende me ook helemaal niet in klassiek autisme, omdat ik juist heel sociaal en empathisch ben. Inmiddels is bekend dat autisme zich bij normaal tot hoogbegaafde meisjes en vrouwen heel anders uit dan bij jongetjes en mannen. Het wordt steeds duidelijker dat er zoveel verschillende vormen van autisme zijn dat het lastig is om al het gedrag te herkennen als ASS - autisme.

Bij mij op het werk zitten ook enkele mannen en vrouwen met autisme op mijn afdeling en bij mijn collega's zie ik dat het vaak lastig is om goed te plannen en vooruit te blijven kijken, waardoor de hoeveelheid werk  binnen een bepaalde tijd snel op kan lopen. Die extreme stressgevoeligheid waarbij ik drukker en harder ga praten herken ik bij mijn collega's niet zo, zij zijn eigenlijk heel rustig en praten normaal.  Sommige collega's houden zich zo stil op  de achtergrond, dat je bijna niet in de gaten hebt dat collega aanwezig is. Dat stressgevoelige is nu precies waar bij mij wel de bottleneck zit, ik kan er ook slecht tegen dat er allerlei onverwachte dingen gebeuren op een dag op kantoor of buiten de deur, erg flexibel zijn is lastig. Daarom was het voor de leiding op het werk toch wel verrassend dat mijn stressgevoeligheid en moeite hebben met kleine veranderingen te linken is aan een vermoeden van ASS - autisme. 

Geloof je te weinig in jezelf en je innerlijke kracht? Veroordeel je jezelf steeds weer tot mislukkeling? Misschien had je al vroeg in je leven het gevoel een buitenbeentje te zijn, waardoor je buitengesloten werd door je omgeving en misschien wel gepest. De vrees om gekwetst te worden of verstoten kan diep zitten in jezelf, waardoor je in je cocon kruipt in een soort parallel universum en jezelf onbewust buitensluit. Uit zelfbescherming een stevige wal bouwen om jezelf of diep onder die deken kruipen om vooral je hoofd niet boven het maaiveld te laten uitkomen.  Innerlijk kun je heel kieskeurig en kritisch zijn, het denkpatroon van de perfectionist komt naar voren. Toch kun je in gedachten bezig zijn om je ambities te verwezenlijken, hoe klein die ook mogen zijn. Ik kan het toch niet, het lastige stemmetje in jezelf. Ik ben het niet waard om werkelijk voluit te leven.

Ik heb veel last van angsten gehad vooral in mijn studietijd, omdat ik positief wilde gaan leven door alleen nog maar positief te denken, maar vergat om mijn negatieve emoties te helen. Faalangst, piekeren en malen was mij niet vreemd, het beheerste mijn leven en ik duwde mijn schaduwkanten weg, ver weg. Gelukkig is het me gelukt om steeds beter vanuit mijn innerlijke kracht te gaan leven met zelfhypnose technieken die in die tijd nog op cassettebandjes stonden en die  ik dagelijks helemaal grijs draaide. "Innerlijke kracht nu" en "'helder concentreren" met prachtige natuur visualisaties en kleuren.

Het kind in mezelf durft zich weer helemaal te laten zien, omdat ik niet meer hoef te wachten tot alles veilig is. Nu mag ik mijn talenten zonder remming of kritiek van buiten verder ontwikkelen. Zo heb ik mijn zelfkritiek laag voor laag afgepeld als een grote ui. Iedereen mag zijn eigen geaardheid tonen, volledig VRIJ zichzelf zijn in een groep, ook op het werk. Ik geef dit cadeautje aan mezelf, mijn waardevolle IK en vanuit deze manier van ZIJN kan ik weer contact maken met de ander. Ik zeg iedere dag ik hou van mezelf en je mag er helemaal zijn zoals je bent. Ik ben vrede, vreugde, vrolijkheid en pijnloosheid. Ik ben een goed mens en straal dit ook uit iedere dag van mijn leven. Ik ben steeds lichter gaan leven, ik leg de lat niet langer hoog,  ik ben LICHT en oneindige LIEFDE en ik leef voluit in het NU.

Voeding bepaalt je gedachten, emoties en gedrag

Al enkele jaren weet ik dat ik gevoelig ben voor laaggradige ontstekingen die overal in mijn lichaam de kop op kunnen steken.  Vooral mijn darmen zijn erg gevoelig voor ontstekingen en er was zelfs een vermoeden van een lekkende darm.

Sinds ongeveer 4 jaar eet ik  op advies van een epigenetisch therapeut tarweglutenvrij, omdat ik overgevoelig ben voor het gliadine eiwit en daarnaast gebruik ik ook geen dierlijke zuivelproducten meer waar een bepaald eiwit in zit, omdat ik last bleef houden van eczeem.  Ik merkte de afgelopen maanden toen ik mij minder strikt aan mijn dieet ging houden,  dat mijn brein minder goed ging functioneren. Ik kreeg meer last van concentratieproblemen, had meer last van negatieve stress en maakte ook meer slordigheidsfouten op het werk. 

Toevallig attendeerde een vriendin mij op  exorfines in voedingsmiddelen die na uitgebreid wetenschappelijk onderzoek allerlei chronische gezondheidsklachten veroorzaken. Na wat speurwerk op internet kwam ik er achter dat autisme gedrag kan  verminderen als je minder voeding met exorfines eet, omdat autisme ook een ontsteking in je brein is en je darmen een spiegel zijn van je hersenen. Het lichaam kan een bepaalde hoeveelheid exorfines uit de voeding afbreken. Alleen als er een teveel is, dan kan dit zorgen voor een disbalans in het brein, waardoor je meer last van angst en stress kunt krijgen. 

Bij mij is het stressmanagement systeem in mijn brein snel ontregeld door allerlei  (onverwachte) triggers en ik at langere tijd dagelijks sojaproducten als melk en yoghurt. Sinds drie weken ben ik tijdelijk gestopt met sojaproducten en gebruik nu alleen nog havermelk en notenmelkproducten.  Straks wil ik weer 1 pak sojamelk per week aan mijn voeding toevoegen, omdat dan de hoeveelheid exorfines beperkt blijft en normaal kan worden afgebroken door mijn lichaam. Kijken of dat goed gaat. Mijn brein werkt in ieder geval beter op het werk zonder grote dagelijkse hoeveelheid sojaproducten heb ik gemerkt.

Inmiddels slaap ik nu de herfstkleuren steeds meer gaan domineren en de dagen korter worden al weer enkele dagen op mijn aardingslaken en kussensloop. Het was wel even wennen, ik merk nu na iedere nacht dat mijn zenuwstelsel en spieren dieper en dieper tot rust komen waardoor ik ook het gevoel heb dat ik langer en dieper heb geslapen.  Op de pagina met hulpmiddelen  heb ik een website vermeld waar je op zoek kunt naar aardingsproducten die misschien jou ook helpen om beter te kunnen slapen. Als je al langere tijd slecht slaapt en meerdere keren per nacht wakker wordt, dan merk ik dat dit direct een negatieve invloed op je concentratievermogen en geheugen heeft en dat vermoeidheid gedurende de dag sneller de kop op steekt.  Binnenkort ga ik ook een verzwaringsdeken van 7 kilo aanschaffen die ik als deken op de bank of in combinatie met een dekbedhoes op bed kan gebruiken. Ik heb nog geen ervaring met het gebruiken van een verzwaringsdeken bij autisme gedrag, dus dat is nog even afwachten. Zodra ik wat over de testfase kan zeggen, zal ik een bericht over verzwaringsdekens bij vermoeden van autisme posten.

Herken je dit? Weliswaar zag ik deze prachtige groene lucht niet in het echt,  maar waren de kleuren en vormen van de vlammende wolken zeker zo indrukwekkend in donker oranje vlakbij mijn huis in Bilthoven in 2013 te zien. Het was heel vroeg in de ochtend en ik zou naar Drenthe afreizen om te kijken of ik een nieuwe werkplek kon vinden.  Tot ik medio september de gordijnen openschoof en een hele bijzondere oranje lucht zag. Het leek alsof het bos erachter in brand stond, toch was het nog zo donker dat het nog geen zonsopkomst kon zijn  Mijn tot nu toe eerste en enige Noorderlicht ervaring in Nederland. Wat prachtig en overweldigend was dat, vooral omdat ik mij kosmisch geleid voelde naar een nieuwe bestemming. Uiteindelijk is de werkplek niet doorgegaan, wel heb ik de stap naar Drenthe kunnen zetten, omdat ik graag in het noorden van het land wilde gaan wonen, rust en ruimte gevoel, weg uit de drukke randstad.

Vandaag op 16 oktober 2022 heb ik een nieuwe start gemaakt in mijn leven en ben ik begonnen met bloggen over leven met een vermoeden van autisme (ASS). Na ruim 56 jaar is de tijd gekomen om al mijn spirituele levenservaringen te bundelen, omdat er steeds meer normaal tot hoogbegaafde  en misschien ook wel spirituele vrouwen ontdekt worden die net als ik een vermoeden van ASS kunnen krijgen. Hierdoor kan je leven behoorlijk op zijn kop komen te staan, of misschien vallen nu eindelijk alle puzzelstukjes op zijn plaats bij het je altijd al anders voelen, het buitenbeentje gevoel. De laatste tijd wordt er steeds meer onderzoek gedaan onder vrouwen met een vermoeden van ASS en worden ze sneller herkend ook op latere leeftijd. Je bent nooit te oud om het diagnosetraject in te gaan en het kan uiteindelijk een hoop rust geven denk ik als je het achter de rug hebt. Ik vind het interessant om te lezen dat ASS zich vaak heel anders uit bij vrouwen en dat er zoveel verschillende vormen van ASS zijn.